หากคุณเป็นเหมือนพ่อแม่หลายๆ คนที่พาลูกไปหากุมารแพทย์เพื่อตรวจสุขภาพหรือฉีดวัคซีนเป็นประจำ คุณคงเคยได้ยินคำว่า "กักกัน" ในการศึกษาทางการแพทย์ของคุณบ้าง คำนี้หมายถึงช่วงเวลาที่บุคคลไม่ได้รับอนุญาตให้สัมผัสสัตว์ กินอาหารบางชนิด หรือดื่มน้ำบางชนิด เนื่องจากมีความเป็นไปได้ที่บุคคลนั้นอาจติดโรคหรือเจ็บป่วยจากสิ่งเหล่านี้
แม้ว่าการใช้คำนี้อาจมีความหมายได้หลายอย่าง แต่มักเกี่ยวข้องกับส่วนต่างๆ ของร่างกายที่อาจติดโรคหรือความเจ็บป่วยได้ ในอดีตคนที่ไม่ได้รับอนุญาตให้สัมผัสสิ่งของบางอย่างถูกเรียกว่า "กักกัน" ศพที่สงสัยว่าจะลุกเป็นไฟ ตัวอย่างเช่น หากเกิดการระบาดของโรคซัลโมเนลลาในโรงเรือนสัตว์ปีก เจ้าของจะปิดบ้านทุกหลังจนกว่าปัญหาจะได้รับการแก้ไข
มีหลายวิธีในการตีความคำว่า "กักกัน" ในทางการแพทย์ เป็นเวลาระหว่างการเริ่มต้นของโรคและการสิ้นสุดของการรักษา บางคนอาจโต้แย้งว่าช่วงเวลานี้นานเกินไป แต่มีเหตุผลหลายประการว่าทำไมสิ่งนี้จึงมีความจำเป็น ประการแรกคือ ผู้คนสัมผัสกับโรคและโรคภัยไข้เจ็บจากแหล่งต่างๆ รวมทั้งมูลสัตว์ อาหารที่ปนเปื้อนอุจจาระของมนุษย์ และการสัมผัสกับผู้ป่วยรายอื่น เมื่อบุคคลไม่ได้รับอนุญาตให้อยู่ใกล้สัตว์หรือสัมผัสกับอาหารที่อาจทำให้ป่วยได้ พวกเขามีโอกาสน้อยที่จะสัมผัสมัน
ความหมายอื่นของคำว่า "ความหมายของการกักกัน" หมายถึงการใช้สถาบันการแพทย์ หากเด็กเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล ในระหว่างการรักษา เด็กอาจถูกควบคุมตัวหรือดูแล แม้ว่านี่อาจดูเหมือนเป็นการฝึกฝนที่โหดร้าย แต่นี่เป็นสิ่งจำเป็นเพราะเป็นสิ่งสำคัญที่การรักษาของเด็กจะไม่ถูกขัดจังหวะ
จากมุมมองด้านสุขภาพเด็ก หนึ่งในสาเหตุที่พบบ่อยที่สุดสำหรับคำว่า "กักกัน" หมายถึงเด็กที่อยู่ในความดูแลของผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพ ในบางกรณี ผู้ปกครองอาจรู้สึกไม่สบายใจที่ปล่อยให้ลูกไปเยี่ยมเพื่อนหรือบุคคลอื่นที่อยู่ในความดูแลของกุมารแพทย์ เพราะอาจคิดว่าลูกอาจติดเชื้อ อาจเป็นเรื่องยากสำหรับพ่อแม่และลูก โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าลูกของคุณติดเชื้อขณะไปเยี่ยมเพื่อนคนอื่น
ระบบภูมิคุ้มกันของเด็กแตกต่างจากผู้ใหญ่ และเด็กอาจมีภูมิคุ้มกันไม่แข็งแรงเท่าผู้ใหญ่ เป็นผลให้พวกเขาอาจพัฒนาโรคได้เร็วขึ้น
หากสมาชิกในครอบครัวติดโรคจากบุคคลที่ไม่ได้รับการกักกันอย่างเหมาะสม ทั้งครอบครัวสามารถป่วยได้ ทำให้ยากต่อการแพร่กระจายโรคนี้ไปยังผู้อื่น ทางที่ดีควรพยายามจำกัดจำนวนผู้ที่ติดต่อกับผู้ติดเชื้อให้อยู่ในกลุ่มเล็กๆ ของสมาชิกในครอบครัวที่เชื่อถือได้
คุณยังอาจต้องการพิจารณาข้อเท็จจริงด้วยว่าเมื่อมีเด็กเข้ามาเกี่ยวข้อง มีแนวโน้มมากขึ้นที่เด็กจะไม่สามารถบอกสมาชิกในครอบครัวว่าเขาหรือเธอป่วย หากคุณกังวลเกี่ยวกับลูกของคุณ คุณควรพยายามปรึกษาเรื่องนี้กับกุมารแพทย์ของเด็กหรือผู้ดูแลหลักของเขาหรือเธอเพื่อให้แน่ใจว่าเด็กได้รับการกักกันอย่างเหมาะสมและเด็กกำลังได้รับการรักษา
สุโสมณี พานทอง คือ 34 และเป็นผู้ประกอบวิชาชีพเวชกรรมครอบครัว เธอจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ในปี 2554 เธอเป็นเจ้าของและดำเนินงานด้านการปฏิบัติของเธอเองและช่วยเหลือชาวบ้านในชุมชนบ้านเกิดของเธอ เธอแต่งงานโดยไม่มีลูก แต่สนุกกับการใช้เวลาให้กับเมืองของเธอในฐานะเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นที่ได้รับการเลือกตั้ง