เป็นเวลากว่า 24 ชม. ที่เจ้าหน้าที่ กู้ภัย และทีมต่างๆ ระดมกำลังค้นหา ทีมฟุตบอล “หมูป่า” จาก ต.โป่งผา อ.แม่สาย พร้อมผู้ฝึกสอนหรือโค้ช หลังหายเข้าไปในถ้ำหลวง ภายในวนอุทยานถ้ำหลวง-ขุนน้ำนางนอน พื้นที่หมู่บ้านจ้องวัด หมู่ 9 ต.โป่งผา อ.แม่สาย จ.เชียงราย กระทั่งเมื่อช่วงหัวค่ำวานนี้ (24 มิ.ย.) ทีมนักประดาน้ำ หน่วยบัญชาการสงครามพิเศษทางเรือ หรือ หน่วยซีล ได้เข้าปฏิบัติหน้าที่เพื่อช่วยเหลือเช่นกัน และล่าสุดทีมข่าวสปริงนิวส์ ได้รับรายงานผลการปฏิบัติหน้าที่ของเจ้าหน้าที่ชุดดังกล่าว ทราบว่า
เวลา 02.50 น. ชุด หน่วยซีล เดินทางถึงจุดเกิดเหตุ
เวลา 03.00 น. ฟังสถานการณ์จากหน่วยงานในพื้นที่
เวลา 04.20 น. ผู้บัญชาการ หน่วยบัญชาการสงครามพิเศษทางเรือ พร้อมนักดำน้ำ เดินเข้าไปยังจุดดำน้ำ จากปากถ้ำไปจุดดำ ระยะทาง 3 กม. ใช้เวลา 1 ชม.
เวลา 05.20 น. ชุดช่วยเหลือ ถึงจุดดำ และ ลงดำสำรวจ เป็นทางลอดแต่ไม่สามารถดำลอดไปได้เนื่องจากทางลอดมีโคลนทรายมาอุดตันไว้ จึงใช้ชะแลง และ เสียมยาว กระทุ้ง บริเวณที่ทางอุดตัน
เวลา 09.19 น. ชุดช่วยเหลือเจาะทางลอดที่อุดตันได้สำเร็จและมุดลอดผ่านข้ามไปอีกฝั่งได้ แต่ยังไม่พบกลุ่มเด็กๆ จึงลอดกลับมาเพื่อรอเสบียง
เวลา 09.49 น. เสบียงไปถึงจุดดำ ชุดช่วยเหลือ 4 นาย ดำน้ำลอดข้ามไปอีกฝั่ง พร้อมกับเสบียงอาหาร เพื่อค้นหา และ ช่วยเหลือ กลุ่มเด็ก
ทั้งนี้ พล.ร.ต.อาภากร อยู่คงแก้ว ผู้บัญชากการ หน่วยบัญชาการสงครามพิเศษทางเรือ ระบุ ในการปฏิบัติงานค้นหาดังกล่าวได้แบ่งทีม ออกเป็น 4 ชุด เพื่อสลับสับเปลี่ยนการปฏิบัติหน้าที่ ซึ่งชุดปฏิบัติการชุดแรก หลังจากเจอปัญหาเกี่ยวกับมีสิ่งขออุดช่องทางเข้า ก็ได้ดำเนินการนำออกเป็นที่เรียบร้อย แล้วทีมได้ดำน้ำลอดผ่านเข้าไปภายในถ้ำแล้ว และพบห้องโถงกว้างห่างจากจุดลงดำน้ำเข้าประมาณ 1 กิโลเมตร แต่เจ้าหน้าที่ยังไม่พบกลุ่มเยาวชน และโค้ช ซึ่งเจ้าหน้าที่กำลังเร่งพยายามค้นหา เนื่องจากภายในถ้ำมีพื้นที่ค่อนข้างสลับซับซ้อน มีหลายเวิ้งจึงทำให้เจ้าหน้าที่ต้องใช้เวลาในการค้นหา
ขณะที่ทีมซีล อีกทีม ได้ดำเนินการส่งเสบียงเพื่อสนับสนุนชุดปฏิบัติการชุดแรก ส่วนระดับปริมาณน้ำที่เพิ่มขึ้นหลังมีฝนตกลงมา ยังเป็นอุปสรรคในการทำงานของทีม แต่ความยากลำบากในการทำงานคือการสื่อสารที่ เป็นไปค่อนข้างลำบากเนื่องจากเมื่อชุดเจ้าหน้าที่เข้าไปภายในถ้ำแล้ว สัญญาณโทรศัพท์ ขาดหายติดต่อสื่อสารระหว่างกันเป็นไปได้ยาก
Cr.Springnews
สุโสมณี พานทอง คือ 34 และเป็นผู้ประกอบวิชาชีพเวชกรรมครอบครัว เธอจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ในปี 2554 เธอเป็นเจ้าของและดำเนินงานด้านการปฏิบัติของเธอเองและช่วยเหลือชาวบ้านในชุมชนบ้านเกิดของเธอ เธอแต่งงานโดยไม่มีลูก แต่สนุกกับการใช้เวลาให้กับเมืองของเธอในฐานะเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นที่ได้รับการเลือกตั้ง