คนที่เป็นโรคอ้วนมีความเสี่ยงเพิ่มขึ้นต่อภาวะหัวใจเต้นผิดจังหวะ atrial fibrillation ซึ่งอาจทำให้เกิดภาวะแทรกซ้อนเช่นหัวใจล้มเหลวและโรคหลอดเลือดสมอง
นั่นคือการค้นพบการศึกษาที่รวมผู้ใหญ่มากกว่า 67,000 คนในสหรัฐอเมริกา อายุเฉลี่ยของพวกเขาคือประมาณ 44 และครึ่งหนึ่งของพวกเขาเป็นโรคอ้วน
ในช่วงระยะเวลา 8 ปีที่ผ่านมามีผู้ติดตามโรคอ้วน 2.7% ที่มีภาวะ atrial fibrillation (A-fib) เมื่อเทียบกับ 1.8% ของผู้ที่ไม่อ้วน นั่นแปลเป็นความเสี่ยงที่สูงขึ้นร้อยละ 40 ในการพัฒนาเงื่อนไข
“ หากคุณมีทั้งภาวะ atrial fibrillation และโรคอ้วนการรักษาโรคอ้วนจะเป็นหนทางไกลในการรักษาและจัดการภาวะ atrial fibrillation ของคุณ” Dr. Andrew Foy ผู้เขียนการศึกษากล่าว เขาเป็นผู้ช่วยศาสตราจารย์ด้านการแพทย์ที่วิทยาลัยการแพทย์เพนน์สเตต
“ และหากคุณมีโรคอ้วนและลดน้ำหนักด้วยอาหารการออกกำลังกายหรือแม้แต่การผ่าตัดนั่นจะช่วยลดความเสี่ยงในการพัฒนาภาวะเรื้อรังเช่นภาวะ atrial fibrillation” เขากล่าวเพิ่มเติมในข่าวของ Penn State
ภาวะหัวใจห้องบนเป็นภาวะหัวใจเต้นผิดปกติหรือกระพือปีกที่สามารถป้องกันการสูบฉีดเลือดที่เหมาะสม สิ่งนี้สามารถทำให้คุณเสี่ยงต่อภาวะหัวใจล้มเหลว นอกจากนี้เลือดอาจรวมตัวกันภายในหัวใจของคุณและก่อตัวเป็นก้อนซึ่งอาจทำให้เกิดโรคหลอดเลือดสมอง
ความเครียดที่เพิ่มขึ้นในหัวใจของคนอ้วนอาจเป็นสาเหตุที่พวกเขามีความเสี่ยงเพิ่มขึ้นสำหรับภาวะหัวใจห้องบน Foy แนะนำ
“เมื่อหัวใจถูกทำให้เครียดก็สามารถนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงในห้องโถง – ห้องด้านบนของหัวใจ – และที่นี่เราเชื่อว่าความผิดปกติของโครงสร้างสามารถทำให้เกิดภาวะ atrial fibrillation” เขาอธิบาย
“ ผู้ป่วยที่เป็นโรคอ้วนมีแนวโน้มที่จะเป็นพังผืดมากขึ้นความดันที่สูงขึ้นและการแทรกซึมของไขมันในห้องชั้นบนของหัวใจของพวกเขาดังนั้นภาวะหัวใจห้องบนอาจเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงประเภทนี้” เขาแนะนำ
ฟอยกล่าวว่าการศึกษาครั้งนี้เน้นย้ำถึงความจำเป็นในการรักษาโรคอ้วนแม้ในผู้ป่วยที่มีสุขภาพดี
“ เรามีการแทรกแซงมากมายที่มุ่งรักษาความดันโลหิตสูง [ความดันโลหิตสูง] แต่เราก็ไม่ได้เหมือนกันเมื่อพูดถึงโรคอ้วน” Foy กล่าว
“เรารู้ว่าโรคอ้วนเป็นปัญหา แต่เราจำเป็นต้องจริงจังเกี่ยวกับการจัดการการป้องกันและรักษาภาวะวิกฤตโรคอ้วนเนื่องจากเรามีเงื่อนไขเกี่ยวกับภาวะความดันโลหิตสูงและโรคเบาหวาน”
การศึกษานี้เผยแพร่ใน วารสารโรคหัวใจอเมริกัน
สุโสมณี พานทอง คือ 34 และเป็นผู้ประกอบวิชาชีพเวชกรรมครอบครัว เธอจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ในปี 2554 เธอเป็นเจ้าของและดำเนินงานด้านการปฏิบัติของเธอเองและช่วยเหลือชาวบ้านในชุมชนบ้านเกิดของเธอ เธอแต่งงานโดยไม่มีลูก แต่สนุกกับการใช้เวลาให้กับเมืองของเธอในฐานะเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นที่ได้รับการเลือกตั้ง