นักผจญเพลิงมีความเสี่ยงต่อชีวิตประจำวันในฐานะเป็นส่วนหนึ่งของงาน แต่งานวิจัยใหม่แสดงให้เห็นว่าพวกเขามีความเสี่ยงต่อการเป็นมะเร็งสูงขึ้นเช่นกัน
โดยเฉพาะอย่างยิ่งนักวิจัยพบว่านักดับเพลิงมีแนวโน้มที่จะพัฒนาเป็นมะเร็งอัณฑะมะเร็งต่อมลูกหมากที่ไม่ใช่ Hodgkin มะเร็งต่อมลูกหมากและ myeloma มากกว่าเมื่อเปรียบเทียบกับประชากรทั่วไป
นักผจญเพลิงจำเป็นต้องใช้ความระมัดระวังในการต่อสู้กับเพลิงไหม้ผู้เชี่ยวชาญกล่าวว่า – โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากพวกเขาถอดอุปกรณ์ป้องกันและเครื่องช่วยหายใจออก
นั่นเป็นเพราะนักดับเพลิงสัมผัสกับสารก่อมะเร็ง “ไม่ได้เกิดขึ้นเมื่ออยู่ในกองไฟ แต่เมื่ออยู่ในบริเวณใกล้เคียงกับไฟ” ดร. เจมส์ล็อคย์หัวหน้านักวิจัยด้านการแพทย์สิ่งแวดล้อมและปอดที่มหาวิทยาลัยอธิบาย ของซินซินนาติ
รายงานปรากฏใน วารสารการแพทย์และอาชีวอนามัยและสิ่งแวดล้อม ฉบับเดือนพฤศจิกายน
ในการศึกษานี้ทีมของ Lockey ได้เก็บรวบรวมข้อมูลนักดับเพลิง 110,000 คนจากการศึกษาที่ตีพิมพ์ 32 ครั้งซึ่งมองว่ามีความเสี่ยงต่อโรคมะเร็ง 20 ชนิด
นักดับเพลิงมีการสัมผัสกับสารก่อมะเร็งหลายชนิดรวมทั้งเบนซินไอเสียเครื่องยนต์ดีเซลคลอโรฟอร์มเขม่าสไตรีนและฟอร์มาลดีไฮด์ล๊อคกี้ชี้ให้เห็น สารเคมีเหล่านี้สามารถสูดดมหรือดูดซึมผ่านผิวหนังและการสัมผัสเกิดขึ้นทั้งในที่เกิดเหตุเพลิงไหม้และในเตาผิงที่รถดับเพลิงผลิตไอเสียดีเซล
การได้รับสารที่ก่อให้เกิดมะเร็งในระยะยาวจะเพิ่มความเสี่ยงต่อการเป็นมะเร็ง Lockey กล่าว “ สำหรับมะเร็งอัณฑะนั้นมีความเสี่ยงเพิ่มขึ้น 100 เปอร์เซ็นต์สำหรับมะเร็งเม็ดเลือดขาวหลายชนิดนั้นมีความเสี่ยงเพิ่มขึ้น 50% สำหรับมะเร็งต่อมน้ำเหลืองที่ไม่ใช่ของฮอดจ์กินมันเป็นความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้น 50% และสำหรับมะเร็งต่อมลูกหมาก – นักดับเพลิง “เขากล่าว
“ โดยรวมแล้วเราพบมะเร็ง 10 ชนิดที่เป็นไปได้หรือน่าจะเป็นที่เกี่ยวข้องกับการดับเพลิง” ล็อคย์กล่าว
เขาตั้งข้อสังเกตว่าทีมดับเพลิงใช้เสื้อผ้าและอุปกรณ์ป้องกันเพื่อป้องกันพวกเขาจากความร้อนและสารเคมีเมื่อพวกเขากำลังต่อสู้กับไฟ อย่างไรก็ตามเมื่อพวกเขาถอดอุปกรณ์ป้องกันออกพวกเขามีความเสี่ยงต่อการสูดดมสารเคมีที่ก่อให้เกิดมะเร็งและการดูดซึมสารเคมีเหล่านี้ผ่านผิวหนังเขาอธิบาย
ในขณะที่นักผจญเพลิงได้รับการปกป้องจากความร้อนและคาร์บอนมอนอกไซด์จำเป็นต้องมีการพิจารณาถึงวิธีการป้องกันพวกเขาจากการสัมผัสครั้งที่สองในระยะยาวต่อสารเคมีที่ก่อให้เกิดมะเร็ง Lockey กล่าว
“ สิ่งหนึ่งที่สามารถทำได้คือการทำให้แน่ใจว่านักดับเพลิงอาบน้ำเมื่อพวกเขากลับไปที่ดับเพลิง” ล็อคซี่กล่าว
ผู้เชี่ยวชาญคนหนึ่งกล่าวว่าการทำความเข้าใจว่าสารพิษต่อสิ่งแวดล้อมทำลาย DNA และทำให้เกิดมะเร็งได้อย่างไรเป็นกุญแจสำคัญในการปกป้องผู้คนจากการสัมผัสกับสารเคมีอันตราย
ผลการวิจัยพบว่า “ไม่น่าประหลาดใจนักเนื่องจากนักผจญเพลิงมีความเสี่ยงที่ซับซ้อน” Roger W. Giese ผู้อำนวยการโครงการวิจัยมะเร็งสิ่งแวดล้อมของมหาวิทยาลัย Northeastern กล่าว “ เรารู้ว่าสภาพแวดล้อมรวมถึงอาหารและการใช้ชีวิตทำให้เกิดมะเร็งร้อยละ 60 ถึง 90 ของทั้งหมด” เขากล่าว
Giese ยอมรับว่ามีหลายสิ่งที่ไม่เป็นที่รู้จักเกี่ยวกับความเสี่ยงด้านสิ่งแวดล้อมที่ก่อให้เกิดมะเร็ง “ ในการวิจัยของเราเราวัดความเสียหายต่อ DNA ของผู้คนโดยสภาพแวดล้อม DNA เป็นเป้าหมายสูงสุดของสารก่อมะเร็งในร่างกายดังนั้นการเห็นว่าสารก่อมะเร็งชนิดใดที่ไปถึง DNA นั้นเป็นข้อมูลที่สำคัญอย่างยิ่งที่จะมี” เขากล่าว
Giese เชื่อว่านักผจญเพลิงต้องการการป้องกันที่ดีกว่า แต่ก็ยังไม่ชัดเจนว่าองค์ประกอบหรือสารผสมของสารก่อมะเร็งเหล่านี้คืออะไร “ มีความจำเป็นที่นักผจญเพลิงจะต้องได้รับการปกป้องที่ดีขึ้น” เขากล่าว “และคุณต้องรู้ว่าส่วนผสมสำคัญที่เป็นสาเหตุคืออะไร”
นอกจากนี้ Giese ตั้งข้อสังเกตว่ามีคำถามของความไวต่อการเป็นมะเร็ง “ คุณสามารถมีคนสองคนที่มีการสัมผัสเดียวกัน แต่เมแทบอลิซึมของสารเคมีอาจแตกต่างกันได้บางคนอาจมีเมตาบอลิซึมผิดปกติในสภาพแวดล้อมที่ไม่ถูกต้อง
ผลกระทบด้านสิ่งแวดล้อมถูกนำกลับบ้านในรายงานเมื่อเร็ว ๆ นี้ซึ่งพบว่าเกือบร้อยละ 70 ของเจ้าหน้าที่กู้ภัยและคนงานที่ตอบโต้เมื่อวันที่ 11 กันยายน 2001 การโจมตีด้วยความหวาดกลัวต่อตึกเวิลด์เทรดเซ็นเตอร์ในนิวยอร์กซิตี้ประสบปัญหาปอดระหว่าง หลังจากความพยายามในการกู้คืน ปัญหาเหล่านี้บางส่วนยังคงอยู่เป็นเวลาอย่างน้อยสองปีครึ่งหลังจากการโจมตี
สุโสมณี พานทอง คือ 34 และเป็นผู้ประกอบวิชาชีพเวชกรรมครอบครัว เธอจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ในปี 2554 เธอเป็นเจ้าของและดำเนินงานด้านการปฏิบัติของเธอเองและช่วยเหลือชาวบ้านในชุมชนบ้านเกิดของเธอ เธอแต่งงานโดยไม่มีลูก แต่สนุกกับการใช้เวลาให้กับเมืองของเธอในฐานะเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นที่ได้รับการเลือกตั้ง